БАРМАҠТАР МЕНӘН УЙНАҒАНДА

- Бесәйем, бесәйем, бесәйем (ҡулының һыртын иркәләп кенә һыйпайһың).
Һөттәреңде урлап әсәйем (баланың ҡулын ҡул менән ипләп кенә һураһың, ул алып өлгөрөргә тырыша).
***
Бут-бут, бутырған,
Илнур бутҡа бешергән.
Эсенә сысҡан төшөргән;
Уны алайым тигәнсе,
Биш бармағын бешергән.
***
Һәр бармаҡ, ғаилә ағзаларына арналып, бөгөлә:

— Быныһы — олатайға, быныһы — өләсәйгә, быныһы — атайға, быныһы — әсәйгә, быныһы — ағайға, быныһы— апайға...

Баланың усы йомола.
— Ҡайҙа, ҡаҙан төбөн ҡырып ашайым, кетер-кетер-кетер,— тип ҡытыҡлап, баланың усын астыралар.
Бала: «Әсәй, быҙауға барам»,— ти.

Әсәй: «Зәп-зәп, зәп-зәп...» — тип, баланың ҡулы буйлап ҡултыҡ аҫтына табан бармаҡтарын йүгертә һәм ҡытыҡлай.

Варианты: Һәр бармаҡ ғаилә ағзаларына арналып бөгөлгәс, түбәндәгесә лә әйтәләр: .
«Ә Илнурға тигәне ҡыты-ҡыты, инеп киткән. Тот, тот, тот!»

"Балалар фольклоры" китабынан.

Фото: Зиннур Боҫҡонов