— Ә һин Ниязға рәхмәт әйттеңме һуң? — тип һораны өләсәһе.
— Юҡ...
—Ә нишләп әйтмәнең?
— Әлләсе...
— Бәй?.. Шулай яраймы ни? Беҙгә изгелек эшләйҙәр икән, мотлаҡ рәхмәтле була белергә тейешбеҙ бит. “Рәхмәт” бик матур, яғымлы һүҙ ул, балам. Ҙур көскә эйә үҙе. Туған телебеҙ бик бай, наҙлы һәм яғымлы, һәр бер һүҙе аҫыл ташҡа бәрәбәр,— тине өләсәһе.
— Аңланым, өләсәй. Бынан һуң мин рәхмәт әйтергә онотмаҫмын инде. Әсәйемә тәмле аштары, бәлештәре, һиңә йылы ойоҡбаштар өсөн... — тип теҙеп алып китте малай.
Миңлегөл ТАЙСИНА.