Ҡурҡышынан көндәлеге ҡулынан төшөп китә малайҙың. Сығырға тип ҡуҙғалһа, икелеләр сат йәбешә.
— Ялҡауҙарға ’’ярҙам ҡулы ‘’ һуҙабыҙ, ә улар шыңшып ултырған була, — тип үсекләйҙәр, уҫаллашып. — Юҡ инде, дуҫҡай, беҙҙән еңел генә ҡотола алмаҫһың.
Башын түбән эйеп, өнһөҙ ултырған малай, көндәлеккәйәл булып китә. Ул булған асыуын онотоп, ярҙамға ашыға.
— Ебәрегеҙ уны, йәбешкәктәр! Иртәгә дәрестәр башланыу менән ҡотолор һеҙҙән, —ти.
Ә икеленең һис кенә лә ебәргеһе килмәй малайҙы.Һәм үҙенә ярҙамға берле билдәһен саҡыра.
Мин һиңә, икеле, булыша алмайым, Көндәлек мине яратмай, таяғымды ла баҫтырмай, — тип яуаплай теге. Тағы нимә уйлап табырға? Нисек эләктерергә?— тип, баш вата яуызҡай. Ярай, әтүһәң,көс һынашайыҡ. Бер көн эсендә ниндәй билдәнекөндәлеккә күберәк ҡуйғандар, шул еңәсәк, — ти аптырап. Шунда уҡ: “Беҙ дүртәү”,— тип һөрән һала үҙе. “Бишле”бишәү булып сыға. Яҡшылыҡ билдәһе еңә. Ә Көндәлек, шатлығынан: Бар, эҙең дә булмаһын! —тип, ҡыуа икелене, ә теге һаман да нығыраҡ йәбешә, Мөнирҙән ярҙам һорай. Үҙ хатаһын аңлай малай.“Башҡа бындай бәләгә тарымаясаҡмын”, — типһүҙ бирә үҙ-үҙенә.
Мәктәптән ҡайта лаөйгә эштәрен әҙерләргә ултыра. Һуңынан уйнап та ала. Иртәгәһен һәр дәрестә ҡул күтәреп яуаплай.
Ә Көндәлек “бишле”ләрҙе тултыра ла, алсаҡ йылмайып, Мөнирҙең ҡулын ҡыҫа.