Көндәр һалҡын торһа ла, күл өҫтө бала-саға менән тулы.Ялтыр боҙ, көҙгөләй сағылып, үҙенә тартып тора. Ҡыҙҙар конькиҙа шыуа. Бер төркөм малай хоккей һуға. Батырхан да иптәше Байрас менән туйғансы уйнаны.
Йә, етер инде, әйҙә ҡайтайыҡ,— тип ялбарҙы Байрас, ҡулдарын өрә-өрә йылытып. Бар, һин атла, өшөп торма. Хәҙер ҡыуып етермен, —тине Батырхан иптәшенә. Үҙе һаман шыуыуын дауам итте. Эңер төшһә лә, ҡар яҡтыһына тирә-яҡ ялт итеп тора. Ә боҙ үтәнән-үтә күренә.
— Ярай, миңә лә ҡайтырға ваҡыт, әсәй асыуланып торор, — тип, конькийын сисергәэйелгәйне… вәт мөғжизә! Ҡыҙыҡһынып китеп һыу аҫты донъяһын күҙәтә башланы малай. Ҡыҙылғанат менән алабуға балығы кемуҙарҙан йөҙөп килә лә, ауыҙҙарынасып, төртөп-төртөп ала. Бер нисә тапҡыр ҡабатлана был хәл. Боҙ аҫтынан балыҡтар:“Мине тот, мине тот!”, — тип ҡойроҡтары менән һуғып шаяра һымаҡ. Иғтибарлап ҡараһа,ни ғәжәп — күл эсе туп-тулы “көмөш тәңкә”лә, тот та силәктәргә тултыр.
Шатлығынан ул өйгә табан ел тиҙлеге менән осто. “Тиҙерәк барыһына ла күрһәтергә, һис кисекмәҫтән ҡармаҡ һалырға барырға”, — тигән уй елдертте уны…
— А-аатай! Ә-әй-йҙә, к-ккейен тиҙерәк!
Малай, бик шәп йүгереүҙән тыны ҡыҫылып, бер аҙ һүҙен һөйләй алмай торҙо.
Йә, тыныслан, нимә булды? Артыңдан ҡыуа төштөләрме әллә? — тип асыуланыбыраҡ өндәште йорт хужаһы. Ю-юҡ, юҡ, кем баҫтырһын мине? Мин… ней… теге… — Күпме әйтәм мин һиңә, ҡараңғыла йөрөмә! Хәбәрен дә һөйләй алмай! Нимә булды? — тиеп, шомланып, әсәһеһүҙгә ҡушыла.
Тын алғас, Батырхан күлдәге хәлде һөйләп бирҙе.
Атаһы уйға ҡалып: “Күл тонсоғандыр?! — Әйҙә, улым, кейен. Йәһәтерәк, һуң булып ҡуймаһын. Балыҡтар ярҙам һорай”,— тине.
Малай, бер нәмә лә аңламай, тиҙ генә тунын эләктерҙе...
— Нисек булышабыҙ? — тип һораны үҙе түҙә алмай.
— Бына хәҙер бырау, балта алабыҙ ҙа бәләкәй генә бер нисә мәке уябыҙ.
— Ә ул ни өсөн кәрәк? — тип ныҡышты малай.
— Сатлама һыуыҡтар башланһа, боҙ шаҡырайып ҡата. Балыҡтар тонсоға башлай. Шул саҡта кеше мәкеләр уйып уларға ярҙамға килә. Һәр йыл ҡабатлана торған хәл.
Эйе, мин аңланым! Беҙ балыҡ ҡармаҡларға түгел, ә киреһенсә, ҡотҡарырға барабыҙ. Ҙур үҫкәс Байрас менән беҙ ҙә шулай эшләрбеҙ. — Бик дөрөҫ, батырым, ашығайыҡ, һуңлап ҡуймайыҡ.
“Бына ни өсөн балыҡтар боҙ аҫтына йыйылған икән”, — тип уйланы малай юл буйы. Үҙе лә һиҙмәй ҡыҙыу атлап аҙымдарын йышайтты.
Улар, боҙҙо тишеп, бер нисә урында мәке уйҙы.
Эш тамамланғас: “Афарин, оло эш башҡарҙыҡ, һин минең уң ҡулым, ярҙамсым”, — тине атай кеше, улы менән ғорурланып.