- Өшөтмәҫ! Урманда йылы була ул.
Әкрәм ышанманы. Шулай ҙа атаһы менән урманға китте.
Атаһы ҡоро ағастарҙы бысып ауҙара. Ботаҡтарын ботай. Әкрәм утынды бер урынға, сана янына ташый. Эшләй торғас, уға эҫе була башланы. Бүркенең ҡолаҡсындарын күтәреп бәйләне. Малай атаһынан:
- Ни эшләп урманда ҡышын да йылы була икән? - тип һораны ул.
Атаһы көлдө лә:
- Утын күп булғанға, - тине.
(Ф.Иҫәнғолов)