Өләсәһенең бер һүҙе тынғы бирмәй Азаматҡа.
- Шулай инде, ғүмер үтә, балалар үҫә, беҙ ҡартаябыҙ, - тип һөйләй ул йыш ҡына.
Өләсәһе гел шулай ҡарт булған һымаҡ уға, сөнки йәш сағын күргәне юҡ. Азаматтың атаһын үҫтерәм тип ҡартайғанмы икән ни ул? Ә Азамат үҫһен өсөн уның әсәһенең йөҙөн йыйырсыҡ баҫырға, сәсе ағарырға тейешме? Юҡ, ул әсәһенең гел йәш, матур булып ҡалыуын теләй.
- Әсәй, - тине ул бер көндө, - мин бүтәнсә үҫмәйем.
- Ниңә, улым? Яңы ғына, тиҙерәк ҙур үҫкем, һалдат булғым килә, ти инең бит?
- Юҡ, үҫкем килмәй! Әтеү һин ҡартаяһың!
Әсәһе Азаматты ҡосаҡлап алды:
- Бөтә кеше лә ҡартая шул, улым. Шулай ҙа балалары тыңлаусан, аҡыллы булһа, әсәйҙәр тиҙ ҡартаймай...