Йомғаҡ яһағас,
Яҡшылап иҙеп,
Ҡояшҡа ҡуйҙым
Матурлап теҙеп.
“Аш” ҡайнап сыҡты,
Өлгөрҙө “сәйем”,
Артымдан ҡалмай
Йөрөй бесәйем.
Бик ғәжәпләнеп
Еҫкәй һыйымды,
Аңламай бесәй
Беҙҙең уйынды.
Килеп тә етер
Дуҫтарым хәҙер,
Рәхим итһендәр,
Табыным әҙер!
(Рәмзәнә Абуталипова)