ӘСӘЙ, УҠЫЙЫҠ ӘЛЕ!

Гөлнур ЯҠУПОВАМаҡтансыҡ ҡарғаБорон-борон заманда, ҡарға командир, һайыҫҡан һалдат булғанда, йәшәгән, ти, бер ҡарға. Һайыҫҡандарға командир, имеш, ти. Башҡа ҡарғаларҙан айырылып торһон өсөн, тегенсе терпе уға ҡарағусҡыл ҡыҙыл төҫтәге һиммәтле бүрек тегеп биргән, ти. Һалдаттарын теҙгәндә, команда биргәндә, ҡарға гел шул бүркен кейә икән, ти.Барлыҡ ҡарғалар шул бүреккә көнләшә, имеш, ти. Исмаһам, бер кейеп ҡарағылары килә, әммә командир ҡарға бүркен башынан һалмай, ти. Шулай ҙа, йәйге селләләрҙә ул затлы баш кейемен сисеп үлән араһына һалып тороп, бер нисә тапҡыр юғалтҡаны булған, әммә тоғро һалдаттары — һайыҫҡандар шыҡырыҡлап йөрөп шунда уҡ табып алалар икән.Көнсөл ҡарғалар бер заман һайыҫҡандарҙы ҡоторта башлаған: имеш, урманда ризыҡ табыуы ауырлашты, ауылға, аҙбар-ҡура тирәһенә осорға рөхсәт ителмәй, сөнки командир ҡарға бик аяуһыҙ ҡаты тотҡан.