ХИКӘЙӘЛӘР ДОНЪЯҺЫ

Земфира АҠБУТИНАКесерткәндең әсеһе(хикәйә)Беҙҙең тирәлә бала-саға күп. Яҙ етеү менән, ҡарҙан әрселгән ергә һыҙыҡ һыҙып, быяла ырғытып та уйнайбыҙ. ”Гөргөлдәк”, “Ун ике таяҡ”, “Һәйкәл”, “Йәшерәм яулыҡ”, “Үгеҙ йөҙөк” — береһе лә ҡалмай. Иҙелдә боҙ китеүен бөтә ауыл менән көтөп алабыҙ. Баҡса, ҡойма буйҙарында, үлән араһында кесерткәндәр күренә. Бәпкә кеүек йәш, асыҡ йәшел төҫтәге кесерткәндән яҙ һайын әсәйем кесерткән ашы бешерә.— Витаминдарға бай, һаулыҡ өсөн файҙалы кесерткән ашын йылына бер тапҡыр булһа ла ашау кәрәк, — ти ул. Ә мин яратмайым. Яңылыш сағылһаң да, тән шунда уҡ сабыртып сыға, урыны оҙаҡ әрнеп тора. Бәләкәй булғанға, уйындарҙа ла бик ҡатнаштырмайҙар. Әлфиә һәм Әлиә апайымдар ни ҡыланһа, шуны ҡыланып, арттарынан эйәреп йөрөйөм шунда. Улар эшләй алған күп нәмәне мин эшләй белмәйем. Мәҫәлән, улар "һә" тигәнсе ҡапҡа башына менеп китәләр, килеп төшәләр, ҡолонсаҡ кеүек әллә ҡайҙа йүгерекләйҙәр. Ә мин әле йүнләп йүгерә лә белмәйем.Шулай урам буйында уйнайбыҙ. Йәй көндәрендә ауыл урамында тулып балалар йөрөйҙәр, һирәк-һаяҡ ҡарт-ҡоролар күренеп ҡала. Бына үр яҡтан былай табан туйтаң-туйтаң баҫып, Фәтхиямал әбейҙең килгәне күренде. Уны ауылда берәү ҙә исеме менән әйтмәй, Һәтҡи әбей ти ҙә ҡуялар. Беҙ ҙә уның исеме шулай тип уйлайбыҙ.Шау-гөр килеп уйнап йөрөгән балаларҙың береһе:— Үрге остан Һәтҡи әбей килә!Араларынан бер ҡыҙ:— Әйҙәгеҙ, уны үсекләйек! – тигәйне, башҡалар эләктереп тә алды:— Әйҙәгеҙ! Әйҙәгеҙ!Ул ваҡытҡа Фәтхиямал инәй балалар төркөмөнә яҡынлашҡайны. Тулы кәүҙәле булғанға, уның атлауы ла алыҫтан мәрәкә тойола. Кемдер:— Һәтҡи әбей,