Бер көн шулай “ҡуян” ғәҙәттәгесә автобус туҡталышына йүнәлә. Уға кәрәк маршрут та оҙаҡ көттөрмәй. Күтәренке кәйеф менән баҫманан-баҫмаға һикерә-һикерә менеп тә китә. Иң төпкә — бер мөйөшкә барып баҫа ла урам ҡарап барғанбула. Ә автобустың эсе — гүйә, умарта: “гөж” килә. Кеше башы аша бер яҡҡа аҡса, икенсе яҡтан билет “йөрөй”. Кемдер үҙенең хәбәрҙәре менән бүлешә. Балалар шаулаша, береһе: “Баҡсаға бармайым!” — тип илай. Икенсеһе ҡысҡырып шиғыр һөйләй. Ҡыҫҡаһы, барыһы ла көндәгесә.
Юлдың яртыһы үтелгәс, автобус эсе бушап ҡала. Бына “ҡуян”ға ла сығырға ваҡыт етә. Алан-йолан ҡарана ла “фыртауай” баҫып ҡына ишек тотҡаһына ҡулын һуҙа. Шул ваҡыт шофер ҡапыл тормозға баҫа. Баҡтиһәң, юл ҡағиҙәһен боҙоусы арҡаһында икән. Ә тотоноп өлгөрмәгән “ҡуян” йүгереп түгел, осоп тигәндәй һатыусының ҡулындағы билет йомғағына барып йәбешә. Шунан “дөбөр-шатыр” килеп тәгәрләп тә китә. Билеттарҙың бер башы һатыусыла, икенсеһе — “ҡуян”да. Ҡурҡышынан бер ни аңламаған “мәхлүк” тора алмайынса таҫмалай һуҙылған билеттарға урала ла урала. Килеп сыҡҡан был аңлайышһыҙлыҡтан — кемдер әрләшә, кемдер көлә... Ә билет һатыусы, иһә:
Әһә-ә! Эләктеңме инде, күптән тота алмай интегә инем, үҙең килеп ҡаптың! — тип, “ҡуян”ды яғаһынан бөрөп тотоп та ала. “Ни тиклем билетҡа уралғанһың, барыһын да һатып ал! Ә быныһы, иһә, ҡасып йөрөгәнең өсөн һиңә штраф!” — тип түләү ҡағыҙы тоттора. Оятынан бер ҡыҙарып, бер бүртенә теге. Башын да күтәрмәйенсә кеҫәһендәге бер мең аҡсаһын билет һатыусыға бирә лә сығып йүгерә. Артынан “тәпәйҙәре” генә ялтырап ҡала. Бына шулай итеп бушлай йөрөргә яратҡан “ҡуян” ҙур һабаҡ ала. Һәм башҡаса бер ваҡытта ла улай эшләмәҫкә үҙ-үҙенә һүҙ бирә.