ҠЫШ – АРБАҢДЫ, ЙӘЙ САНАҢДЫ ӘҘЕРЛӘ. ХИКӘЙӘ

Илгиз менән Нургиз – класташтар. Беренсе класҡа уҡырға бергә төштөләр. Тиҙ дуҫлашты улар. “Холоҡ-фиғелдәрегеҙ ҙә, хатта, исемдәрегеҙ ҙә оҡшаш”, – ти Илгиздең әсәһе. “Икегеҙ ҙә тырышһығыҙ. Тик “бишле”гә генә уҡыйһығыҙ, афарин!” – тип Нургиздең өләсәһе малайҙарҙы маҡтап ҡуя. Бер көн Илгиз дуҫына килһә, ул өйҙә юҡ. – Оҫтаханала ул, – тип Нургиздең өләсәһе малайҙы ихаталағы кескәй өйгә индереп ебәрҙе. Нургиз таҡта йыша ине. Дуҫтар ихлас күреште. Хатта, өлкәндәргә оҡшатып, бер-береһенең ҡулбаштарынан ҡағып ҡуйҙылар. – Таҡталарҙы нимәгә әҙерләйһең? – тип һораны Илгиз. – Сыйырсыҡ ояларын яһарға уйлайым, – тип Нургиз йылмайҙы. – Һеҙҙә сыйырсыҡ оялары бар ҙа инде, – Илгиз сикһеҙ ғәжәпләнде...