Ә һеҙ нимә яратаһығыҙ? — тип һораны. Күп нәмә, — тип һөйләп алып киттем мин. — Эт, фил, ат, ҡыҙыл кавалеристар, боронғо һалдаттар, йыраҡ йондоҙҙар, һәм башҡалар. Ул мине уйсан йөҙ, ҙур иғтибар менән тыңланы ла:
Ҡара һин уны! Бөтә донъяны яратаһың! — тине.
Шул вакыт Фәнис үпкәләгәндәй һүҙгә ҡушылды: Таптығыҙ аптырар нәмә. Мин Мараттан да күберәк яратам бөтәһен-бөтәһен! Илһам ағай көлөп үк ебәрҙе:
Бик ҡыҙыҡ! Йә әле, серҙәреңде беҙҙең менән дә уртаҡлаш? Мин аҡ ҡалас, батон, торт, кекс, пряник яратам, — тип теҙеп алып китте. — Пряниктың тульскийын да, баллыһын да. Тағы крәндил, ит, алма, эремсек бәлештәрен, бишбармаҡ, билмән. Балыҡ, ҡыҙҙырылған бәрәңге, ә колбасаны хатта бер килограмм ашап бөтә алам, үәт. Фәнистең һанай-һанай тыны ҡыҫылып китте. Тәрән һулап, беҙгә ҡарап алды ла дауам итергә уйланы. Илһам ағай уны туҡтатып:
— Эйе, Фәнис, һин бик күүүп нәмә яратаһың. Ә тере йән эйәләренән кемде яратаһың һуң? — тине ул.
— Уф, онота яҙғанмын, тағы ла бесәйемде һәм өләсәйемде яратам, — тип өҫтәп ҡуйҙы.