ӘСӘЙ, УҠЫЙЫҠ ӘЛЕ!

Зөһрә БӘШӘРОВАШАЯН БЕСӘЙ БАЛАҺЫ Ғаяздың бесәйе шаян,Ҡушаматы ла — Шаян.Йөн йомғаҡты туп итә,Уйнап, сеймәлтеп бөтә.Һыулап йомшаҡ тәпәйҙәрен,Көн дә таҙарта битен,Ҡалдырмай ҡолаҡтың артын,Ҡупшылай ҡойроҡ ситен.Тәмле һөткәйҙе һемерә,Ҡыҫып ҡына күҙҙәрен.Сысҡандар ҙа беләләр шул,Уның ниндәй икәнен.Бесәйҙе уратып алып,Мыйығын тартҡылайҙар.Улай-былай йүгерешеп,Табанын ҡытыҡлайҙар....Күҙҙәрендә ут тоҡана,Ҡолаҡтарын ҡарпайта,Һунарға әҙерләнә лә —Сысҡанды тотоп ҡайта.