ӘКИӘТТӘ ҠУНАҠТА

Тәбиғәткә кем кәрәк? Борон-борон заманда йәшәгән, ти, терпе, төлкө һәм тейен. Улар шул тиклем дуҫ булған. Һәр ваҡыт бергә уйнағандар, эш эшләгәндә бер-береһенә ярҙам иткәндәр. Ә уларҙың төп эштәре – тәбиғәтте һаҡлау, тәртиптә тотоу булған. Сос тейен, ағастан-ағасҡа һикереп йөрөп ылыҫлы ағастарҙың тубырсыҡтарын йыйған. Аҙаҡ, уларҙың орлоҡтарын алып, ергә күмеп ҡуйған. Тейен сәскән орлоҡтарҙан ағастар үҫеп сығып, ҡуйы урмандар барлыҡҡа килгән. Ә терпе менән төлкө төрлө зарарлы бөжәктәрҙе, сысҡандарҙы тотҡан урманды таҙалаған. Берҙән-бер көндө, йәнлектәр эштәрен бөткәндәр ҙә ял итергә ултырған. Ултыра торғас бәхәсләшеп киткәндәр. — Мин тәбиғәткә һәм кешелеккә иң кәрәклеһе! – тип һүҙ башлаған тейен.— Мин булмаһам, ағастар үҫмәҫ ине. Урман булмаһа – һыу ҙа ҡорой. Ә һыу булмаһа — бөтә тереклек юҡҡа сыға!— Тороп тор, тейенкәй! Һин генә ағастың орлоҡтарын таратмайһың бит! Ел дә тарата ала. Ә бына мин булмаһам ҡоротҡостар, сысҡандар донъяны баҫып алыр ине, — тип һүҙгә ҡушылған төлкө лә.— Юҡҡа һүҙ көрәштереп ултырмағыҙ! Тәбиғәт өсөн һәр йәнлек файҙалы, – тип тынысландырырға тырышҡан терпе.Тейен бирешергә теләмәгән:— Ә шулай ҙа, иң матуры — мин! Минең тирем йомшаҡ ҡына, ҡойроҡтарым да күпереп тора. Минеке кеүек алҡалар берәү ҙә лә юҡ! – тип маҡтаныуын дауам иткән.— Минең дә туным бик матур. Ә бына терпенең туны йәмһеҙ, сәнскеле, үҙе ҡара, күңелһеҙ! — тип терпене үсекләргә керешкән төлкө...(дауамы сайтта)