Шулай булмай ни, әсәйҙе ҡыуандырғас бит, ул да шатлығынан бәләкәстәрҙе һөйөндөрөргә ашыға, бәхетле йылмайып матур һүҙҙәр өсөн рәхмәт әйтә, тәмлекәстәр бешереп һыйлай.
Әйҙәгеҙ, байрамға алдан әҙерләнеп ҡуяйыҡ, әсәйҙәргә йәтеш кенә гөлләмә эшләйек. Уның өсөн аҡ ҡағыҙға ҡулығыҙҙы һалып, ситтәрен уратып һыҙып сығығыҙ. Ошондай ҡул һүрәттәрен етене йә туғыҙҙы эшләгәс, ҡайсы менән һыҙыҡтар буйлатып ҡырҡып алырға ла, төрлө сағыу төҫтәргә буярға кәрәк. Шунан, улар кипкәс, матур ғына итеп төрөп, уртаһына ялбыр итеп ҡырҡылған төҫлө ҡағыҙҙар ҡыҫтырып, һабаҡҡа беркетергә лә, матур ҡағыҙ менән уратырға ғына ҡала. Үҙенсәлекле гөлләмә һеҙгә лә, әсәйҙәрегеҙгә оҡшар, моғайын!