Өс йәшлек ҡыҙым көҙгө алдына баҫҡан да, ауыҙын асып, тамағына бармағы менән күрһәтеп, нимәлер аңлатырға итә.
– Атай... Ҡыҙыҡ ҡына, – ти.
– Нимә ҡыҙыҡ ҡына? – тип ҡат-ҡат һорағас, аңлап ҡалдым.
– Йотоғом ҡыҙыҡ ҡына, – ти икән.
Тамаҡ тигән һүҙҙе әлегә белмәгәс, әллә аңҡауын, әллә бәләкәй телен көҙгөнән күреп ҡалған да, шуны аңлатырға маташыуы икән.
– Атай, ҡара… – ти Айсулпан, тәҙрәгә бармағы менән күрһәтеп, ә үҙе йомшаҡ диванда ырғый ҙа ырғый.
– Тышҡамы? – тип урамға ҡарайым. Әллә ни күҙгә элерлек яңылыҡ юҡ – ямғыр яуа, ел ағас япраҡтарын елберләтә.
– Атай, тышҡа ҡара, тыш һикерәнләй, – ти өс йәш тә дүрт айлыҡ ҡыҙыбыҙ.
Ошоға оҡшаш хәл бынан бер нисә көн элек тә булғайны. Айсулпан уйынсыҡ синтезаторында уйнап ултырҙы ла:
– Атай, ҡара, минең бармаҡтарым бейей, – тип ҡуйҙы. Ҡыҙыбыҙ башҡорт бейеүҙәрен ҡарарға ярата шул.
Айсулпандың ҡыҙыҡтарын атаһы Илгиз ИШБУЛАТОВ ҡағыҙға теркәне.